Cybercrime voorkomen: do it!

De gemeente heeft een belangrijke taak als het gaat om jongeren weerbaar te maken tegen cybercrime. Om er ook echt mee aan de slag te gaan, is er vaak een sense of urgency nodig bij het bestuur. Die kun je aantonen met cijfers. Let erop dat aangiftecijfers niet altijd een realistisch beeld geven. Want slechts in een kwart van de gevallen van cybercrime wordt melding gemaakt bij de politie of een andere instantie. Voor een goed beeld van de actuele situatie zul je dus meer bronnen moeten raadplegen om het gemeentebestuur te doordringen van de noodzaak van maatregelen.

Heb je eenmaal een goed beeld, dan is het zaak de strategie te bepalen. Wie is precies je doelgroep? Zijn dat alle jongeren? Of een specifieke groep jongeren? Wat wil je bij die doelgroep bereiken? En welke samenwerkingspartners heb je daarbij nodig? Meestal wil je meerdere doelen en doelgroepen bereiken. Bijvoorbeeld jonge daders waarvan je wilt voorkomen dat ze recidiveren en (potentiële) jeugdige slachtoffers waarvan je wil voorkomen dat ze (opnieuw) slachtoffer worden van cybercrime. Via voorlichting op scholen kun je de digitale weerbaarheid van jongeren vergroten. Ook e-learnings en games kunnen manieren zijn om jongeren bewust te maken van de risico’s.

Het beste maak je gebruik van een combinatie van bronnen. Voeg kwantitatieve gegevens samen met kwalitatieve informatie. Denk naast aangiftecijfers bijvoorbeeld aan meldingen bij instanties als de Fraude Helpdesk en het Landelijk Meldpunt Internetoplichting. Een andere belangrijke bron is de Integrale Veiligheidsmonitor. Hierin zijn cijfers opgenomen van slachtofferschap van diverse vormen van cybercrime van jongeren vanaf 15 jaar. Maar je kunt natuurlijk ook enquêtes of interviews houden op scholen, sportclubs of andere plaatsen waar veel jongeren komen. Dan bereik je ook de jeugd onder de 15 jaar.

Je wilt natuurlijk weten wat de activiteiten opleveren die je samen met ketenpartners inzet om de cyberveiligheid van de jongeren te vergroten. Daarom monitor je deze nauwgezet. De opbrengsten laten zich vaak niet direct meten in cijfers, maar er zijn genoeg alternatieven om een vinger aan de pols te houden. Zo kun je jongeren periodiek bevragen over hun internetgedrag, de mate waarin ze slachtoffer zijn geweest van cyberpesten en of ze zich wel eens schuldig maken aan bepaalde vormen van cybercrime. In het laatste geval geeft anonieme bevraging waarschijnlijk het best de werkelijkheid weer. Op basis hiervan bepaal je of de ingeslagen weg de juiste is of dat andere interventies nodig zijn.