Ongeveer 2 decennia werk ik in het sociaal- en veiligheidsdomein. Eerst bij een gemeente en nu al een hele tijd bij het CCV. Na al deze jaren moet er echt even iets van mijn hart.
Column door Nicole Langeveld
Al een tijd zie ik een explosie aan interventies om problemen bij jongeren of gezinnen aan te pakken. Het lijkt wel een mijnenveld waar professionals zich in begeven. Het is verdomd lastig om de juiste interventies te kiezen. Denk aan interventies bij de aanpak van problematische jeugd, kwetsbare personen met multiproblematiek, in bewonersaanpakken, bij de inzet op ondermijning en de doorgroei van jonge aanwas en tot slot bij het voorkomen of tegengaan van huiselijk geweld en kindermishandeling. En deze opsomming is niet eens uitputtend.
Ik zie soms door de bomen het bos niet meer. Zoveel aanpakken, programma’s en interventies zijn er mogelijk. Ik hoor ook regelmatig van anderen uit het werkveld dat zij hetzelfde ervaren. Er zijn zoveel interventies dat kiezen steeds ingewikkelder wordt. Dat baart mij zorgen.
Ik zie ook vaak een minimale samenhang tussen de interventies en programma’s die worden uitgevoerd. Terwijl er natuurlijk wel degelijk overlap en samenhang is in aanpak en de problemen die spelen bij jongeren, huishoudens en gezinnen. De gekozen interventies moeten juist aanvullend, versterkend en op elkaar afgestemd zijn. Maar vooral in the end moeten ze ook echt de persoon helpen voor wie het is bedoeld. Het moet hem of haar uit de problemen houden of halen.
En we weten allemaal uit ervaring dat je als professional niet zoveel kansen krijgt om een jongere, een huishouden of een gezin toe te leiden naar de best passende interventie(s). Dan zijn ze meestal al afgehaakt, verder afgedreven of onbereikbaar geworden. Wat dat betreft is een interventie kiezen al een mijnenveld op zich.
In deze tijd van energiecrisis met stijgende energiekosten en dagelijkse boodschappen die steeds duurder worden (inflatie was in september 14,5% volgens het CBS) moet je ook als professional keuzes maken hoe je hulp biedt aan inwoners die dat nodig hebben. Investeer daarom in huishoudens en gezinnen en zorg dat zo min mogelijk inwoners diep in de schulden raken. Want bij schulden ligt criminaliteit heel makkelijk op de loer, zeker in kwetsbare buurten. Als samenleving hebben we juist in deze tijd weerbare en veerkrachtige inwoners nodig. Maak daarom keuzes en kies interventies uit, die (nieuwe) armoede tegengaan.
Uit onderzoek weten we dat armoede en schulden voor stress zorgen en dat het plegen van huiselijk geweld dan een trigger kan zijn. Met elkaar moeten we zorgen dat gezinnen de rekeningen blijven betalen en dat kinderen met een gevulde maag naar school gaan. Steeds meer basisscholen en ook voortgezet onderwijs instellingen bieden een ontbijt aan, aan hun leerlingen en studenten. Er zijn ook initiatieven die zorgen dat gezinnen kleding ontvangen, zodat hun kinderen de komende winter warm doorkomen.
Als overheid kun je 1 keer je geld besteden. In deze tijd waarin steeds meer inwoners in de problemen komen, is het dus zaak om kritisch te kijken wat is écht nodig. Mijn voorstel is: ruim als mijnenveger interventies op, start opnieuw bij de basis en neem hierin vroegsignaleren mee. Kies daarbij voor interventies die passen bij deze tijd en investeer in de aanpakken die zichzelf al hebben bewezen. Kijk ook naar de risicofactoren en beschermende factoren. Kies voor interventies waarmee je risicofactoren verkleint of juist beschermende factoren vergroot.
Ben jij al een mijnenveger, of durf je een mijnenveger te zijn om eerst interventies op te ruimen en vervolgens een beter passende basis in deze tijd neer te zetten?
In de Kenniskaart ‘Houd jongeren uit de georganiseerde criminaliteit’ lees je meer over ingroeien en rekrutering, beschermende en risicofactoren. Vragen? Mail naar jeugd@hetccv.nl.
Nieuwsgierig geworden wat het CCV voor jou als professional kan betekenen? Bel of mail me tijdens kantooruren.
Nieuws
Nieuws
Nieuws