In de eerste helft van het jaar kreeg Schiedam te maken met een golf aan geweldsincidenten onder jongeren, met een fataal steekincident als tragisch dieptepunt. In enkele maanden tijd waren er twaalf roofovervallen. Bij een sportclub werd een vijftienjarige door een groep leeftijdsgenoten aangevallen met een mes. De gemeente gaat in gesprek met jongeren om jonge aanwas te voorkomen.
Twintig jongeren kregen een brief en werden uitgenodigd op het stadhuis. De burgemeester wilde hen zelf zien en waarschuwen. Niet om nog eens te benadrukken wat ze fout hebben gedaan, maar wel om bewustzijn te creëren waar ze zich mee inlaten.
De meeste jongeren komen uit de buurten aan de rand van de stad. Ze maken filmpjes voor drillrap en lopen soms met messen of zelfs vuurwapens. Niet alleen andere jongeren zijn slachtoffer, maar ook winkels en horeca krijgen ermee te maken.
Patrick Andrade Bartalomeu is jongerenwerker in Schiedam en gaat naar groepen jongeren toe. Hij kijkt eerst goed: wie zijn de leiders? Wie lopen alleen mee? “De meelopers proberen we eruit te trekken,” zegt hij. “We nodigen ze uit naar een jongerenhub of kickboksschool. De politie helpt dan de leiders.”Eerst willen de jongeren niet praten. “Daarna beginnen ze los te komen. Dan schrik je van hoeveel ze vertellen. Ze missen iemand die naar hen luistert.”
Jongerenwerkers zien dat sommige jongeren geweld normaal beginnen te vinden, omdat het zo vaak gebeurt. Ze zien ook dat jongeren zich laten meeslepen door een groep. Er is vaak een kleine harde kern en daaromheen meelopers. De jongerenwerkers proberen juist die meelopers eruit te halen en naar een jongerencentrum of sport te krijgen. Als jongeren merken dat een jongerenwerker geen politie is, vertellen ze vaak veel.
Er zijn in Schiedam veel instanties die bezig zijn met de jongeren. Ambulant jongerenwerk, armoedebestrijding, een wijkondersteuningsteam, jeugdboa’s, schoolveiligheidsprojecten, de politie. Soms wordt er echter langs elkaar heen gewerkt. Martin van Keulen, teamleider van buurtwerkorganisatie gro-up: “„Er gebeurt veel, maar er zijn ook knelpunten. Er zit soms teveel een muur tussen partij X en Y. Als bij een bepaald gezin, om maar wat te noemen, óók nog een broertje is dat aandacht nodig heeft, zou er vanuit de ene partij contact moeten worden gelegd met de andere. Dat gaat nog te veel langs elkaar heen.”
Volgens Van Keulen moet een jongere ook nog steeds foutjes kunnen maken. “Dan heb ik het natuurlijk niet over de excessen, maar wel over iets Halt-strafwaardigs. Een potje vechten op het schoolplein. Dat is wat wij proberen te doen: ervoor zorgen dat jongeren in het grijze gebied kunnen aanrommelen, zonder in het zwarte gebied te komen.”
Dit artikel raakt aan een kernvraag binnen het 7-stappenmodel voor signalering en samenwerking, zegt Nicole Langeveld, senior adviseur jeugdcriminaliteit bij het Centrum voor Criminaliteitspreventie en Veiligheid. Langeveld: “Met dit model kijken we naar hoe we ervoor zorgen dat jongeren gezien worden vóór ze in het ‘zwarte gebied’ belanden. Het verdwijnen van het grijze gebied laat zien dat vroegtijdig signaleren, delen van zorgen en gezamenlijk handelen belangrijk zijn.”
Inzet van het 7-stappenmodel:
Langeveld: “Op die manier creëren we opnieuw ruimte voor ontwikkeling in plaats van een snelle veroordeling; en versterken we de brug tussen preventie, zorg en veiligheid.”
Nieuws
Nieuws
Nieuws