De zorg over jongeren die messen bij zich dragen leidde tot het Actieplan Wapens en Jongeren. Wat is daarmee bereikt? En wat kan worden gedaan tegen steekincidenten onder jongeren? Bert Berghuis zet in zijn nieuwe column in Secondant de kennis over wapenbezit onder jongeren op een rij.
Het aantal geregistreerde steekincidenten met tieners ligt de laatste jaren stabiel ligt de vijftig en zeventig per jaar. Toch is de zorg daarover door ernstige incidenten sterk toegenomen. Dat leidde in 2020 tot het Actieplan Wapens en Jongeren. Dat plan was een nieuwe poging om het wapenbezit bij jongeren terug te dringen.
Eerder werden daarvoor bewustwordingscampagnes en inleveracties ingezet. Speciale acties werden voorzien van subsidie door het Rijk en toegepast in twintig gemeenten, met als belangrijk doel het terugbrengen van het aantal wapenincidenten met jongeren met 25%.
Bert Berghuis vraagt zich af in hoeverre dat ook gelukt is. Daarvoor kijkt hij naar een evaluatie van het Actieplan die in januari verscheen. In het rapport wordt vastgesteld dat de afgesproken acties doorgaans ook zijn uitgevoerd. Zoals het geven van voorlichting op scholen en wapeninleveracties. Maar ook blijkt dat er geen effectmetingen zijn verricht en dat er niet nader onderzoek is gedaan naar doelgroepen.
De onderzoekers zien een gebrek aan focus. Daardoor lijkt het erop dat er meer ‘een schot hagel’ is afgeschoten dan dat gericht is ingezet op de bestaande risico’s. In een brief reageerden de minister van Justitie en Veiligheid en de minister voor Rechtsbescherming op deze evaluatie. Met de lessen daaruit willen zij tot een effectieve aanpak van (steek)wapenbezit onder jongeren komen. Kunnen we op basis van de reeds beschikbare kennis al iets meer zeggen over de risicogroepen en wat dan een effectieve aanpak kan zijn?
Nieuws
Nieuws
Nieuws