In het zwart geklede jeugdbeschermers trokken donderdag naar Den Haag. Het is volgens hen code zwart in de jeugdbescherming. Een rondgang van de NOS langs diverse demonstranten toont zorgwekkende verhalen.
Arianne werkt al 27 jaar als jeugdreclasseerder en -beschermer. “Ik doe dit werk om kinderen te geven waar ze recht op hebben, maar dat lukt nu absoluut niet. Ik heb niet genoeg tijd om in gesprek te gaan en om te vragen wat er nodig is in het gezin.”
De wachtlijsten voor behandelingen zijn enorm, zegt Arianne. “Ik zie jongeren die eerst maanden moeten wachten op een onderzoek om uit te zoeken wat er precies met ze aan de hand is, vervolgens moeten ze soms wel een jaar wachten op behandeling. Laatst had ik bijvoorbeeld een jongen die verdacht wordt van seksueel grensoverschrijdend gedrag met een minderjarige, hij is zelf ook minderjarig. Die jongen heeft behandeling nodig, maar pas in juni kan dat. Dat is een drama voor die jongen en zijn ouders, maar ook voor de samenleving, want er lopen dus mensen rond met schadelijk gedrag die niet geholpen worden.”
Esra beaamt deze problemen. Zij werkt nu bijna een jaar als jeugdbeschermer. Esra: “In de korte tijd dat ik jeugdbeschermer ben, merk ik al dat het heel moeizaam is om iets geregeld te krijgen voor een jongere die het hard nodig heeft. Of het nu om woonruimte gaat of een hulpverleningstraject, het is gewoon heel lastig en dat frustreert me enorm. Ik wil mijn werk goed uitvoeren, ik doe het voor de jeugdigen. Als dat niet lukt, denk ik eerst: ligt het aan mij? Maar dat is niet zo, het komt door het systeem. Het maakt de jongeren erg boos. Dat zien en voelen wij, maar we kunnen het niet oplossen.”
Lees meer:
Publicatie
Nieuws
Nieuws