1 maart 2018Jeugdgroepen

Stop met de aanpak jeugdgroepen!

Ik kijk de tafel rond, we zitten met z’n 6-en aan een ronde overlegtafel in het stadhuis. De mensen aan tafel zijn vertegenwoordigers van de gemeente, politie en welzijn. Overwegend fronsende hoofden. De sfeer is gelaten, alsof iedereen een loodzware rugzak meetorst. Ik hoor mensen zuchten, zie ze met hun hoofd schudden, een enkeling loopt rood aan. Ze lijken het allemaal niet meer te weten. Wat moet er gebeuren om vaart te krijgen in de aanpak jeugdgroepen die ieder van hen zegt belangrijk te vinden? Mijn advies: stop er gewoon mee!

Column door Nicole Langeveld, projectleider Jeugd (CCV)

Professionals die samenwerken in een aanpak jeugdgroepen willen niets liever dan een betere toekomst scheppen voor jongeren die in de problemen zitten of dreigen te komen. De realiteit is dat ze vaak moeten werken met de uitgangspunten uit hun eigen organisaties. En laten die nou vaak gestoeld zijn op het Taylorisme: een lineair denken als weg naar efficiency. Hierin staat bijvoorbeeld verspilling gelijk aan een doodzonde, worden afwijkingen niet toegestaan en viert het denken in goed en fout hoogtij. Het zijn in veel organisaties actuele en begrijpelijke uitgangspunten, alleen passen ze niet bij een aanpak jeugdgroepen. De gedachte is juist dat door de krachten van verschillende professionals te bundelen – het idee van een netwerkstructuur- succes en resultaten binnen handbereik komen. Vasthouden aan regels, protocollen en structuren werkt averechts en belemmerend.

In beton gegoten

Neem als voorbeeld het convenant. Partners maken afspraken over uiteenlopende onderwerpen, zoals wie de partners zijn, wie de regie heeft, welke informatie wordt gedeeld et cetera. Te vaak zie ik dat het convenant vervolgens in beton is gegoten of een vrijbrief lijkt te zijn om alles maar met elkaar te delen. Terwijl de tegenovergestelde aanpak meer oplevert: beschouw het convenant als een noodzakelijke basis en vervolgens blijft ieder voor zichzelf nadenken en bespreken waar hij mee zit en wat hij wilt doen. Dan stel je elkaar vragen als: ‘Welke informatie mag jij met mij delen?’ Iedere casus is uniek en het is een utopie om te denken dat je oplossingen uit één casus kunt knippen en plakken op de volgende. Zo’n aanpak vraagt flexibiliteit van elke deelnemer én zijn organisatie. Dan kun je doeltreffend samenwerken.

Herken je dit, wil jij het ook anders en meer pit in je aanpak jeugdgroepen? Bel ons, want stoppen met de aanpak jeugdgroepen of doormodderen is natuurlijk geen optie!