Vijftig jaar oude groeikernen vallen nu ten prooi aan verloedering

Deze groeikernen worden ook wel New Towns genoemd. Voor veel inwoners voldoen New Towns nog aan het oorspronkelijke ideaal van ruime woningen, dicht bij de stad. Maar door bijvoorbeeld achterstallig onderhoud en lage woonaantrekkelijkheid staat dit ideaal onder druk. De woongebieden kampen met sluimerende problemen zoals armoede, lage leefbaarheid, onveiligheid en gebrekkige sociale samenhang. Volgens het onderzoek is er sprake van unieke problematiek die vraagt om landelijke beleid.

Neerwaartse spiraal New Towns

In de New Towns – zoals Almere – en snel gegroeide kernen zoals Capelle aan den IJssel, Purmerend, Zoetermeer, Nieuwegein, Nissewaard en Helmond – wonen ruim een miljoen Nederlanders. Doordat ze in korte tijd zijn gebouwd met een specifieke visie, functioneren ze anders dan veel organisch gegroeide steden. Deze kernen uit de jaren zeventig en tachtig gaan nu ook gelijktijdig achteruit. Om een sociale en fysieke neerwaartse spiraal te voorkomen, is het volgens de onderzoekers belangrijk dat wordt ingegrepen.

Minder positieve levenskeuze

Verhuizen naar een New Town is steeds minder een positieve levenskeuze. Veel mensen kiezen tegewoordig  voor wonen in een New Town vanwege de betaalbaarheid en zien het minder als een positieve levenskeuze.  Bovendien trekken inwoners weg die het zich kunnen veroorloven, terwijl mensen met minder keuzes blijven. Dit proces van selectieve migratie werkt verschillende problemen in de hand:

• Broze sociale samenhang tussen de bewoners
• Lage leefbaarheid- en veiligheidsscore
• Minder mogelijkheden voor de jeugd om zich te ontwikkelen
• Lage deelname aan werk en minder bestaanszekerheid

Het onderzoek naar New Towns werd mede mogelijk gemaakt door WijkWijzer en gemaakt in opdracht van de New Town Alliantie en het ministerie van Binnenlandse Zaken (BZK).